„Co możesz zrobić jako rodzic aby wspierać rozwój dziecka?”

• okazuj bezwarunkową miłość;
• wyrażaj swoją miłość słowami;
• bądź przykładem w takich sytuacjach jak konflikty interpersonalne, swoim zachowaniem pokazuj jak je rozwiązywać bez agresji;
• ograniczaj przywileje i wprowadzaj zasady, dzięki którym wyznaczysz granice zachowania dziecka;
• podkreślaj pożądane zachowania takie jak: sprzątanie czy wyrażanie złości bez wybuchu agresji;
• pobudzaj dziecko do niezależności przy odrobinie pomocy;
• pomagaj dziecku poznać siebie i nazwać uczucia własne oraz innych osób;
• pomagaj dziecku uświadomić sobie własny temperament ( na przykład wpadanie w złość);
• stopniowo pozwalaj dziecku na zmierzenie się z przeciwnościami poprzez rozmowę lub przygotuj je na takie przeciwności poprzez czytanie bajki terapeutycznej;
• pobudzaj dziecko do okazywania empatii i ucz je robienia czegoś dla innych ludzi;
• pokazuj dziecku gdzie może szukać pomocy w sytuacji trudnej;
• pokazuj jak przejąć odpowiedzialność za swoje zachowanie;
• akceptuj błędy i niepowodzenia i stwarzaj szansę do poprawy.

Uwaga!

Jeżeli dorosły krzyczy, to i dziecko będzie krzyczało. Jeżeli dorosły zwraca się do dziecka podniesionym tonem, to ono tylko taką mowę będzie rozumiało. Gdy dorosły okazuje dziecku agresję, to ono uczy się takich zachowań i bije swojego misia. W trudnej sztuce wspomagania dziecka w jego rozwoju ważne jest, więc nie tylko to, co trzeba kształtować, ale i to, w jaki sposób dorosły zachowuje się wobec dziecka.

Pamiętajcie, że dla prawidłowego rozwoju dziecka konieczne są:

• ład, spokój i pogodna atmosfera w domu;
• utrzymanie kontaktu uczuciowego rodziców z dzieckiem;
• przestrzeganie stałego rozkładu dnia;
• stały udział dziecka w drobnych pracach domowych;
• możliwość zabawy z rówieśnikami na świeżym powietrzu.

Gdy dziecko chodzi do przedszkola...

• rozmawiajcie z nim o tym, co było w przedszkolu;
• przeglądajcie prace dziecka;
• chwalcie je za każde nawet drobne osiągnięcie;
• nie krzyczcie na dziecko, gdy czegoś nie umie, ale uzgodnijcie z nauczycielem, jak pomóc dziecku;
• dbajcie o zdrowie dziecka, korzystajcie z opieki lekarza, dentysty, psychologa, pedagoga, logopedy i innych specjalistów.

Rodzice pamiętajcie:

• dziecko, to osoba ludzka, nigdy go nie wyśmiewajcie, szanujcie go;
• wasze dziecko pragnie czuć się kochane, potrzebne i bezpieczne;
• nie oczekujcie od dziecka więcej niż można i należy wymagać w jego wieku;
• nerwowi rodzice mają nerwowe dzieci-nie dopuście do tego;
• dziecko oczekuje od was szczerych i zrozumiałych dla niego odpowiedzi na swoje pytania;
• aby unikać nieporozumień nie obiecuj tego czego nie zamierzasz wypełnić.

Warto przeczytać!

Książki : Adele Faber i Elaine Mazlish : „Wyzwoleni rodzice, wyzwolone dzieci”, „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”,  „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i w szkole” oraz Thomasa Gordona : „Wychowanie bez porażek”, „Wychowanie bez porażek w praktyce”