Reforma oświaty umożliwiła uczenie się języka obcego jako obowiązkowego już w klasie pierwszej szkoły podstawowej, co umożliwiło najmłodszym systematyczny kontakt z językiem obcym i jakby wzrastanie w nim.

Dziecko rozpoczynające naukę języka obcego wykształca na poziomie fonetyczny określone właściwości językowe i fizjologiczne, które pomogą mu w opanowaniu innych języków obcych w takim stopniu, aby mogły być one wykorzystywane jako narzędzie pracy, narzędzie porozumiewania się.

Wczesne nauczanie się języka obcego jest dla dziecka korzystne nie tylko, dlatego że w przyszłości może zapewnić lepszy start w życiu zawodowym, ale przede wszystkim stymuluje ono jego rozwój poznawczy oraz wpływa na kształtowanie postaw otwartości na innych, akceptacji i tolerancji. Dodatkowym atutem nauki języków obcych w tym wieku jest tak zwany wiek krytyczny, czyli czas zwiększonej wrażliwości na bodźce.

Dzięki odpowiednio dobranym metodom pracy na osiągnięcie sukcesu nie trzeba będzie długo czekać.

Kładziemy nacisk na:

• rozwijanie umiejętności samodzielnego uczenia się: korzystanie ze słowniczka obrazkowego, wzajemne przepytywanie się uczniów z poznanych słówek, wzajemne sprawdzanie ćwiczeń i porównywanie odpowiedzi. Elementy port folio, które pozwalają usystematyzować wiedzę i dają obraz dotychczasowych dokonań ucznia. Samodzielna decyzja o wyborze najlepszych prac wymaga od ucznia samooceny.

• nauczanie słownictwa poprzez: prezentowanie i wizualizacja słownictwa za pomocą obrazków, przedmiotów oraz gestu i mimiki, wykorzystywanie znanych słówek w nowej strukturze, układanie wyrazów z rozsypani literowej, dopasowywanie wyrazu do obrazka, łączenie sylab, znajdowanie rymów, czytanie globalne.

• nauczanie słuchania ze zrozumieniem: słuchanie i wykonywanie poleceń nauczyciela, słuchanie i powtarzanie tekstu piosenki, słuchanie dialogu w celu zrozumienia ogólnego sensu lub w celu wyszukania szczegółowych informacji, oglądanie filmów, bajek z danego obszaru językowego.

• nauczanie wymowy: uczniowie kilkakrotne powtarzają za nauczycielem jedno słowo, wspólne śpiewanie, uczenie się na pamięć piosenek, wyszukiwanie w piosence rymu, powtarzanie słów z jednoczesnym wyklaskiwaniem rytmu, rozpoznawanie konkretnych dźwięków, zabawy „mruczanki” wyczulające ucznia na intonację i akcent wyrazowy.

• nauczanie mówienia poprzez: wyrabianie nawyków językowych powtarzanie chóralne i indywidualne, powtarzanie typowych sytuacji w klasie (język lekcji), stosowanie stałych wyrażeń i zwrotów językowych, które wymagają słownego reagowania na pytania i wypowiedzi innych.

• nauczanie czytania: odczytywanie na głos pojedynczych wyrazów poprzez rozwijanie pisemnej formy wyrazu i kojarzenie tej formy z jej dźwiękowym odpowiednikiem, odczytywanie ról w dialogu, komiksie zaprezentowanym i zilustrowanym graficznie w podręczniku lub zeszycie ćwiczeń.

• nauka pisania: piszemy po śladzie, zabawy w literowanie, podpisywanie obrazków pojedynczymi słowami lub wyklejanką, wypełnianie luk w tekście.

• nauczanie gramatyki: częste powtarzanie stałych wyrażeń i zwrotów językowych w piosence, wierszyku, dialogu. Stymulowanie obrazkiem, kolorem, układanie rozsypanek zdaniowych, gry i zabawy językowe taki jak np: memory, domino.

PAMIĘTAMY, ŻE DZIECI:

• LUBIĄ RUCH

  dlatego pozwalamy im aktywnie uczestniczyć w lekcji.

• NA KRÓTKO SKUPIAJĄ SWOJĄ UWAGĘ

  dlatego urozmaicamy treści nauczania i robimy przerwy.

• UCZĄ SIĘ WSZYSTKIMI ZMYSŁAMI

  dlatego dajmy możliwość słuchania, oglądania, dotykania, wąchania i próbowania.

• SZYBKO ZAPOMINAJĄ

  dlatego kładziemy nacisk na wielokrotne lecz urozmaicone w formie, powtarzanie poznanego materiału.

• POTRAFIĄ ZNAKOMICIE NAŚLADOWAĆ

  dlatego wykorzystujemy nagrania, aby wykształcić prawidłową wymowę, bawimy się w teatr i mobilizujemy uczniów do zapamiętywania krótkich sekwencji oraz wypowiadania ich z właściwą dykcją i poprawną fonetyką.

• DZIAŁAJĄ SPONTANICZNIE

  dlatego pozwalamy im realizować ich pomysły.

• MUSZĄ CZUĆ SIĘ DOCENIANE

  dlatego pamiętamy o nagrodach i pochwałach.